6.19.2006

...

I saw them together today.

I'm shaking so badly I can't even move. I don't even know what to write.

Putangina naman wag naman sa school ko please... Ito na ang kaisa-isang lugar na puwede akong maging ako, na puwede ko takasan ang nangyari. So please lang, tama na - masyado mo na akong sinaktan

Hindi ko na madala sarili ko lumabas sa condo ko ngayon... Baka kung ano pa makita ko. Putangina naman isang taon pa to ganito

Sinira niyo na buhay ko, please wag niyo na ako guluhin. Please lang

First day na first day ko putangina sira na kaagad sem ko. Nanginginig pa rin ako hindi ako makatigil. Naiiisip ko lang paulit-ulit na putangina putangina putangina

Alam mo, minsan talaga pinapangarap ko na kaya ko maging kasing manhid mo na lang. I wish I could just stop caring.

Ang dami ko pang kailangan gawin pero putangina hindi ako makagalaw dahil nanginginig pa rin ako

It's just so ironic that just when I started thinking that things might actually start getting better now that school's started, this happens. It's just so unfair...

Putangina di ko alam gagawin ko...

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Hey Jonat. It's Kris. We met a couple of days ago and watched SPIT over at Magnet. =)

Was browsing around and stumbled across your page.

Anyway, I know how you exactly feel. As in first day na first day palang, nasira na din sem ko. Haay! Kwentohan tayo minsan. Di natuloy yung drinking session natin nung Thursday. =P Next time.

You take care... and it will get better. For the mean time, damayan nalang tayong lahat. =P

2:46 AM  
Blogger Jonathan said...

hello kris. at first i thought you were my close friend kris. ang labo. sorry.

anyway, you got the URL from anna's LJ no? it's a shame you had to read this entry. it's not one of my more unified and coherent ones. read the others!

and sure - just tell anna to tell me when. i'm game anytime.

1:27 PM  

Post a Comment

<< Home